Mijn naam is Monique Fischer, lang heb ik nagedacht over welke functie bij mij past, maar ik kan niet kiezen. Ik ben trainer in vaardigheden, een coach die luistert naar de mensen, een procesbegeleider waarbij ik ervoor zorg dat iedereen in zijn waarde blijft en filosoof die nadenkt over de diepere vragen. Daarnaast ben ik vooral ook een mens, moeder, dochter, zus en echtgenote die geniet van het leven.
Dit brede profiel zorgt er in mijn beleving voor dat ik bij veel processen waarde kan toevoegen. Juist omdat er niet altijd hetzelfde nodig is om een stap te zetten kan ik putten uit veel ervaring. Deze ervaring is natuurlijk gegroeid door de jaren heen. Na mijn middelbare school ben ik eerst een organisch chemische opleiding gaan doen, daar heb ik geleerd om heel analytisch te denken, en daar heb ik vooral ook geleerd om te doen wat niet altijd leuk is. Ik heb de opleiding af gemaakt, maar kwam al snel tot de ontdekking dat mijn taak voor dit leven niet in een laboratorium te vinden was. Ik mistte de interactie met de mensen.
Via een bijzonder leerzaam traject bij verschillende farmaceutische bedrijven ben ik in de commerciële gespreksvoering terecht gekomen. Eerst zelf als vertegenwoordiger en fieldmanager, en later als coach. Ik ben mezelf gaan specialiseren tot trainer bij een groot trainingsbureau. Daar heb ik heel erg veel geleerd over mijzelf, over wat het betekent om iemand te begeleiden, wat het betekent om een verandering te helpen slagen en ook hoe hard werken dat is. Na 8 jaar vaste loondienst vond ik het tijd om zelfstandig verder te gaan. Ik wilde ook meer, meer diepgang en langere begeleiding omdat ik zag dat soms een training van een dag wel inspireerde, maar lang niet altijd zorgde voor een stap.
Na de geboorte van mijn tweede dochter merkte ik ook dat ik zelf weer toe was aan verder leren. Ik ben toen begonnen aan een master filosofie in Tilburg, specifiek in de richting ethiek van bedrijven en organisaties. Daar heb ik voor het eerst mijn fascinatie voor en over het onderwijs in het algemeen uitgewerkt. Via de Kunstbalie in Tilburg ben ik begonnen met “Filosoferen met Kinderen”. Al doende kwam ik erachter dat om goed te kunnen filosoferen met kinderen in de schoolomgeving er eerst nog een andere stap gemaakt moet worden. Eerst is het belangrijk dat zowel kinderen als de docenten leren om goed te reflecteren. Filosoferen is een werkvorm die het reflecteren kan helpen verder te ontwikkelen, maar het is niet zozeer een doel op zich. Waar het leren reflecteren wel als doel op zich kan worden gezien in de ontwikkeling van een kind. Van daaruit is de opleiding ‘Reflectiegesprekken voeren met Kinderen’ ontstaan. Deze opleiding is bijzonder succesvol, volgens mij omdat ze echt goed aansluit bij de vraag van vandaag in het onderwijs. Samen met het team sla ik het liefst geen stappen over, maar sluiten we aan bij wat nodig is om een stap voorwaarts te maken.
Mijn studie filosofie rondde ik af met genoegen, op het thema “Bildung” in het basisonderwijs. Een interessant begrip dat nog steeds hip is in onderwijsland. Wil je daar meer over weten, er staat op deze blog een samenvatting en een link naar de volledige scriptie. Na het afronden van de Educatieve Master in wijsbegeerte aan de KU Leuven geef ik sinds 2020 ook de vakken filosofie, gedrag- en cultuurwetenschappen op twee secundaire scholen in Vlaanderen (vergelijkbaar met HAVO/VWO in Nederland).
Door de wil om mensen te begeleiden (van alle leeftijden) gecombineerd met mijn passie voor het onderwijs in het algemeen, kan ik scholen vol overtuiging begeleiden op het gebied van hun vaardigheden. Zo maken we samen het onderwijs elke dag een beetje beter en dat is waar ik het voor doe.
‘Wij moeten in ons leven die keuzes maken die de treffendste eigenschappen van onze persoonlijkheid gelegenheid geven zich te ontplooien.’ (Merton)
‘De mens is vrij, maar hij vindt zijn beperking in zijn eigen vrijheid.’ (De Beauvoir)
